Tam 11 sene geçmiş üzerinden.
O sabah kahvaltı masasının etrafında, televizyon karşısında oturmaktaydım diğer aile fertleriyle birlikte. Tüm kanallarda aynı anda eski programları gösterilmeye başlandığı anda anlamıştım bir terslik olduğunu. O gün bu gündür korkarım hep, sevdiğim insanları tüm mecralarda aynı anda görmeye.
Müsaadenizle çocuklar demiş ve ayrılmıştı Barış Manço aramızdan 1 Şubat 1999 gününü gösterdiğinde tarih.
Barış abimizdi o bizim. Çocukluk anılarımızın en güzellerinden biriydi. Türkiye’nin görüp görebileceği en sağlam adamlardandı benim gözümde, şu anki duruma baktığımızda hem müzisyenlik hem de televizyonculuk açısından.
Vefatının üzerinden seneler geçmiş olmasına rağmen hala boğazı düğümlüyor, kelimeler anlamını yitiriyor ve ben kısa kesiyorum. Ruhu şad olsun!